คราวนั้นไปที่ขอนแก่น อันนั้นคล้ายๆ กับว่าท่านนึกผูกปัญหา ขึ้นมา ท่านทรงปรารภขึ้นมาว่า

           “เมื่อสักครู่นี้ นั่งมาในเครื่องบิน มันฉุกคิดขึ้นมาว่า คฤหัสถ์ ที่สำเร็จพระอรหันต์แล้ว ทำไมจึงต้องด่วนนิพพานเสียภายใน ๗ วัน พระอรหันต์ท่านก็ปล่อยวางเบญจขันธ์หมดแล้ว จะอยู่ไปจนชั่วอายุ     ขัยไม่ได้หรือ”  ท่านรับสั่งถาม

           เราก็มานึกว่า ตำรานี่ พระองค์ศึกษามามากแล้ว เอาตำรา มาตอบนี่คงจะเอาตัวไม่รอด ก็เลยขอถวายพระพรว่า

           “ขอถวายพระพร พระมหาบพิตร อาตมภาพขอพระราชทาน วโรกาสถามปัญหาพระมหาบพิตร”
           “พระคุณเจ้าจะถามอะไรก็ถาม ถ้าตอบได้ก็จะตอบ ตอบไม่ได้ ก็ต้องโยนคืนให้พระคุณเจ้าเป็นผู้ตอบ”
 

          ก็เลยถวายพระพร

         “พระมหาบพิตร  แร่ธาตุต่างๆ ในจักรวาลนี้ ในเมื่อมันมา   บรรจบกันเข้า มันเกิดระเบิดหรือสลายตัวมีไหม มหาบพิตร”
           ท่านบอกว่า “มี”

           “อันนั้นเป็นกฎธรรมชาติของแร่ธาตุใช่ไหม”
           “ใช่”
           “ถ้าอย่างนั้น คฤหัสถ์ซึ่งสำเร็จพระอรหันต์แล้วต้องนิพพาน ภายใน ๗ วัน ก็เป็นกฎธรรมชาติของความเป็นพระอรหันต์ เป็นเช่น นั้น   คุณธรรมความเป็นพระอรหันต์จะไปสถิตอยู่ในสันดานของ     คฤหัสถ์นั้นไม่ได้ ต้องนิพพานภายใน ๗ วันถ้าไม่อุปสมบท  อันนี้คือ กฎธรรมชาติ  อาตมภาพถวายคำตอบอย่างนี้ พอได้ความหรือไม่      พระมหาบพิตร”

           “แจ่มดี”

           “ขอถวายพระพร  ทำไมพระมหาบพิตรจึงรับสั่งถามอาตมภาพอย่างนี้”

           “กระผมไปทางภาคเหนือ ไปถามครูบาอาจารย์ทางเหนือ ท่าน ตอบว่าพระอรหันต์ท่านเบื่อหน่ายในเบญจขันธ์ จึงได้ด่วนนิพพาน     เสียภายใน ๗ วัน  จึงทำให้สงสัยว่า พระอรหันต์ท่านก็ปล่อยวางหมด แล้ว ยังจะมีความเบื่อหน่ายด้วยหรือ  จึงได้พกเอาปัญหามาถามพระคุณเจ้า”

           แล้วท่านพระราชทานข้อคิดเอาไว้อันหนึ่งว่า

          “เรื่องอุบายการแก้จริต ๖ พระคุณเจ้าน่าจะเรียบเรียงบทความ ไว้ให้ดี แล้วก็อัดเทปแจกจ่ายให้ญาติโยมเขาได้ฟัง”

           ทีนี้เราก็ยังไม่มีปัญญาทำ