บางทีมันหลง  มันหลง กิเลสมันหลอก  หลวงพ่อยังเคยคิดว่า  เราสมัยก่อนมันก็ยังเป็นลาว เป็นไทยกันอยู่นะ  มาเปลี่ยนกฎหมาย  คนในไทยใต้ร่มธงไตรรงค์นี่คือคนไทย เป็นหนึ่งเดียว ไม่แบ่งแยก

          เมื่อก่อนเข้าไปอยู่กรุงเทพฯ  ไปบิณฑบาตทีแรก  เขาก็มองหน้า ท่านเป็นไทยหรือเป็นลาว เขายังถามอยู่เลย

          ใจมันก็ยังคิดภาวนา ไปๆๆ แล้วมันหลงเขต หลงแดน  นึกว่าตัวเป็นผู้ยิ่งใหญ่  จะปฏิวัติแบ่งแยกดินแดนโน่นแน่ะ  มันคิดอย่างนี้

          ไปๆ มาๆ ที่จะได้สติ ไปเจอเพื่อนคนหนึ่ง มันเป็นนักเลงโต เป็นเณรเหมือนกัน  มันชวนต่อย มันชวนชกกัน  กลัวมัน กลัวมันด้วย กลัวผ้าเหลืองด้วย  เราบวชมีผ้าเหลืองแล้ว จะมาชกมาต่อยกันได้อย่างไร มานึกในใจ  มาตอนนั้นมันก็ได้สติคืนมา    ความยิ่งใหญ่ทั้งหลายที่เคยทนงตัวมันก็หายหมด เพียงแค่ไอ้นี่คนเดียวเรายังไม่กล้าสู้มัน  แล้วจะไปคิดแบ่งแยกดินแดนได้อย่างไร  มันก็เลยหาย