บทสรุปอยู่ที่ว่า การทำสมาธิ เป็นการทำจิตให้มีสิ่งรู้  สติมีสิ่งระลึก จะเป็นอะไรก็ได้  แม้แต่นักเรียน นักศึกษาเมื่อเข้าห้องเรียน   เวลาอาจารย์มาสอน มอง จ้องครู-อาจารย์   เพ่งจิตไปรวมไว้ที่ตัวอาจารย์ อย่าให้สายตาและจิตไปอื่น  เมื่อปฏิบัติต่อเนื่องกันทุกชั่วโมงที่อาจารย์มาสอน  เขาจะได้สมาธิในการเรียน

          ทีนี้มันมีกฎธรรมชาติอยู่ว่า... กฎอันนี้ไม่ค่อยมีใครคิดถึง เวลาอาจารย์สอนลูกศิษย์นี่  เขาจะรวมกำลังจิตและวิชาความรู้ถ่ายทอดให้ลูกศิษย์อย่างตรงไปตรงมา    ถ้าลูกศิษย์เอาใจใส่จดจ่อก็ได้รับการถ่ายทอดพลังจิตและวิชาความรู้จากอาจารย์

          อันนี้มันเป็นกฎเกณฑ์ของวิชาสะกดจิต

 
          การสะกดจิตนี่ เขาพูดกล่อมคนที่ถูกสะกดให้เกิดความหลับ ในเมื่อคนที่ถูกสะกดเกิดความหลับ แล้วเขาจะพูดในทำนองปลุกเสก  เอานะ ฉันจะปลุกเสกให้เจ้าเป็นผู้มีฤทธิ์ มีอิทธิพล มีอำนาจ มีสติ       ปัญญา เฉลียวฉลาดปราดเปรื่อง ให้ร่างกายของเจ้าแข็งแรงสมบูรณ์ ให้ร่างกายของเจ้าแข็งเหมือนรางเหล็ก   แล้วบางทีเขาก็จับเด็กที่ถูกสะกด  เอาหัวพาดเก้าอี้ตัวหนึ่ง ขาพาดเก้าอี้อีกตัวหนึ่ง แล้วก็ตบๆๆ       ฉันจะสะกดเจ้า ให้ร่างกายของเจ้าแข็งแรงเหมือนรางเหล็ก  จะเอาของอะไรหนักๆ มาวางทับลงไป เจ้าก็ไม่อ่อน คนมาขย่มอยู่บนหน้าท้อง เจ้าก็ไม่อ่อนลง แล้วเขาก็ทำได้ เด็กอายุ ๑๒ ปีนี่ ผู้ใหญ่มายืนขย่มๆ อยู่บนท้องมัน มันไม่อ่อนลง  ให้มันกางแขนออกไป กดลงมา มันดีดผึงๆๆ  เหมือนดีดต้นไม้