เมื่อเราเลือกคนไม่ดีเข้าไป (เป็นรัฐบาล)  ก็ไปกินบ้านกินเมือง  คนดีๆ ละไม่เอา ลองคิดดูสิ! คิดดูให้ดี คนที่นั่งเก้าอี้รัฐ-มนตรี นับดูสิ!  นาย ก.  นาย ข.  นาย ค.  นาย ง.  ที่เป็นเลือดไทย แท้ๆ มีกี่คน  นี่ พูดอย่างนี้ก็คล้ายๆ กับว่าสร้างความแตกแยก แต่มันก็อดที่จะคิดถึงสภาพความจริงไม่ได้  

          ในเมื่อเอาพ่อค้านักธุรกิจไปเป็นรัฐบาล คติของพ่อค้านี่    ไม่มีหรอกเขาจะอบรมสั่งสอนให้คนรู้จักหาเงิน แต่เขาจะสอนให้คนใช้เงิน  ถ้าขืนไปสอนให้คนรู้จักหาเงินแล้ว ประเดี๋ยวมันร่ำรวยขึ้นมาเป็นคู่แข่งเรา 

           ลองคิดดูสิ! อย่างหมอนี่ตั้งร้านขายมอเตอร์ไซค์ อีกหมอหนึ่งมาเปิดร้านตรงข้าม  อย่านะ! อย่านะ! อย่า!  ไม่หยุด    ต้องหามเข้าป่าช้า ใครจะมาทำอะไรเกินหน้าเกินตาไม่ได้ทุกวันนี้  

          อันนี้คือความจริงที่เราจะต้องพิจารณากันให้ดี