พระหลวงพ่อองค์หนึ่งขึ้นไปอยู่เขาสูง จะไปเป็นเจ้าหน้าที่คุ้มครองรักษาป่า  คุณ! อย่าไปวอนหาลูกตะกั่ว  หน้าที่ของผู้ที่คุ้มครองรักษามันมีอยู่แล้ว เราอย่าไปทำอะไรที่มันเกินเลยหน้าที่ของพระของสงฆ์  เขามาตัดไม้เลื่อยไม้ป่า คุณโทรศัพท์ไปบอกตำรวจมาจับ เดี๋ยวมันเคียดขึ้นมา มันเอาลูกตะกั่วมาประเคนคุณนะ 

           อันนี้ไม่ใช่ว่าใจไม้ไส้ระกำไม่อยากจะช่วยบ้านช่วยเมือง แต่ในกรณีที่มันเป็นพิษเป็นภัย พระสงฆ์เราก็ไม่ควรยุ่ง  

          มันก็ดีที่เราช่วยบ้านช่วยเมือง แต่มันไปขัดผลประโยชน์ของผู้ไม่ซื่อต่อบ้านต่อเมือง  ทีนี้ แม้แต่บ้านเมืองมันก็ยังไม่ซื่อแล้วมันจะมาซื่อต่อเราอย่างไร ผ้าเหลืองมันก็ไม่เป็นปัญหาอะไร เวลามันโกรธขึ้นมา มันก็ยิงเราตาย  แล้วคนที่เขาไปแสวงหาผลประโยชน์ในป่า ไปขัดผลประโยชน์เขา เดี๋ยวเขาฆ่าเอา 

       เจ้าหน้าที่รักษาป่าเขามีอยู่แล้ว เรื่องอะไรที่เราจะไปเที่ยวสร้างศัตรูให้กับตัวเอง  ถ้าป่านี่เป็นป่ากรรมสิทธิ์ของเรา เหมือนวัดป่าสาลวันนี่ มันก็เป็นหน้าที่ของเรา

            ส่วนใดที่เจ้าหน้าที่ฝ่ายบ้านเมืองเขายังดูแลอยู่  มันก็ไม่ใช่ธุระหน้าที่ของเรา บางทีเจ้าหน้าที่แสวงหาผลประโยชน์ในเขตนั้นเขาโดนจับ เขาก็หาว่าพระฟ้อง  มีแต่สร้างศัตรู ไม่ดีแน่ คนที่มันจะเอาประโยชน์นี่ ขนาดเจ้าหน้าที่ผู้มีอำนาจยังถูกมัน  ฆ่าตายนับไม่ถ้วน  ถ้าอย่างพระนี่ เขาไม่ฆ่าทิ้งก็เพราะเขาเห็น เป็นพระ เขากลัวบาปหรอกจะบอกให้  ไม่ใช่ว่าเราใจไม้ไส้ระกำ ไม่คิดจะคุ้มครองรักษาผลประโยชน์ของบ้านของเมือง  แต่เจ้า หน้าที่ผู้คุ้มครองรักษาเขาก็ตั้งไว้แล้ว จ้างเงินเดือนเป็นหมื่นเป็นแสนอยู่แล้ว เขาจะตรงต่อหน้าที่หรือทุจริตต่อหน้าที่ก็เป็นหน้าที่ที่เขาจะว่ากันเอง ไม่ใช่ธุระของพระ  

          จะให้พระครูไปบอกพระองค์นี้ให้เอาชื่อออกจากกุฏิที่เขาสร้าง เราไม่เคยไปก้าวก่ายที่ซึ่งเขาไม่อนุญาตหรือไม่ยกให้