การฝึกสมาธินี่ ฝึกสติลูกเดียว  เรื่องชีวิตประจำวันนี่ มี      ยืน เดิน นั่ง นอน รับประทาน ดื่ม ทำ พูด คิด ฝึกสติให้ตามรู้สิ่ง เหล่านี้ทุกขณะจิต ทุกลมหายใจ  ไม่ต้องไปนั่งสมาธิให้เสียเวลาทำงาน เพราะว่าทุกสิ่งทุกอย่างเป็นอารมณ์สมาธิทั้งนั้น  

          หลักก็อยู่ตรงที่ว่า เราทำ ก็ให้มีสติ  พููด ให้มีสติ  คิด ให้มี สติ  รับประทาน ดื่ม ทำ อะไรต่างๆ ให้มีสติ  .. เป็นสมาธิทั้งสิ้น 

          นอนลงไป จิตมันคิดอะไร  ถ้าจิตมันอยู่ว่างๆ ปล่อยให้มันว่างไป  ถ้ามันคิด ปล่อยให้มันคิดไป  ปล่อยให้คิดไปเลย อย่าไปห้ามมัน  

          ถ้าสมมติว่าเราสงสัยว่าปัญหานี้เราจะแก้อย่างไร  พอมันเกิดความคิดขึ้นมาอย่างนี้ มันเกิดมีปัญหาถามตัวเองว่า เราจะแก้ อย่างไร  ทิ้งมันไว้นั่น อย่าไปคิดหาทางแก้  แต่เมื่อนอนลงไปแล้ว จิตมันคิดอะไร ปล่อยๆๆๆ ไป  พอไปถึงจังหวะที่มันจะแก้ได้        มันหยุดกึ๊กลง ว่าง  พอไหวตัวพั๊บ อ้อ! สิ่งนี้ต้องทำอย่างนี้  

          เรื่องชีวิตประจำวันทั้งหมดนี่เป็นอารมณ์สมาธิ   แล้วเราจะปฏิบัติต่อสิ่งเหล่านี้อย่างไร  สติตัวเดียว  ทำ พูด คิด ฯลฯ ให้รู้ตัวอยู่ตลอดเวลา  ในตอนแรกๆ อาจจะสับสนวุ่นวาย แต่เราพยายาม ฝึกให้คล่องตัวชำนิชำนาญแล้ว   มันจะเป็นอัตโนมัติไปหมดเลย เรื่องได้สมาธิขั้นใด ตอนใด อย่าไปสนใจ เอาสติตัวเดียวเท่านั้น  

          ทำงานอะไรต่างๆ นี้ เป็นอารมณ์สมาธิทั้งนั้น  ขอให้เรามีสติลูกเดียว