|
เขียนโดย Administrator
|
|
วันอังคารที่ 23 กุมภาพันธ์ 2010 เวลา 02:11 น. |
จิตของคนเรามันปรุงแต่งได้ พระองค์หนึ่งอยู่ที่แปดริ้ว กำลังหนุ่มๆ มาเล่าให้ฟังว่า กำหนดจิตไม่สำคัญมั่นหมายในรสอาหาร ลงผลสุดท้ายกินพริกก็ไม่เผ็ด กินอาหารเหมือนกินขอนดอก มันไม่รู้ถึงรสชาติอะไรเลย พอเสร็จแล้วแกบอกว่า “มันไม่อร่อย ผมก็เลยหยุด”
เหมือนกับหลวงปู่เสาร์ เห็ดมันเกิดขึ้นตามวัด บอกให้เณรไปเก็บ
“เณรเก็บเห็ดนี่ไปหมกไฟให้กิน”
เณรก็ไปเก็บได้ถ้วยก๋วยเตี๋ยวหนึ่ง เอามาห่อหมก เอาไปถวายหลวงปู่ หลวงปู่ก็ฉันจนหมด
ทีนี้ไอ้เจ้าพวกเณรนี่แหละ ทำห่อหมก เณร ๕-๖ องค์ตักแจกกันคนละช้อนๆ ฉันอาหารยังไม่อิ่มเลย สลบเหมือดทั้ง ๖ องค์
“เณรเป็นอะไรๆ ถามมันดูสิว่ามันเป็นอะไร”
“กินเห็ดเบื่อ”
“รู้ว่าเห็ดเบื่อ ทำไมถึงไปกินล่ะ”
“ท่านอาจารย์พากิน”
“ข้าไม่ได้กินเห็ดเบื่อ ถ้าข้ากินเห็ดเบื่อ ข้าก็เมาตาย”
หลวงปู่ฉันเป็นชาม นั่งยิ้มเฉย แต่เณรฉันคนละช้อน ฉันข้าวยังไม่อิ่มเลย สลบเหมือดไปหมด
อันนี้ จิตของคนเรานี่มันปรุงแต่งได้ จะให้มันแพ้หรือมันชนะมันก็ทำได้
|
