หลวงพ่อเคยทดลองดูอันหนึ่ง เรื่องกายคตาสติ  วันนั้นเดินจงกรมบนดาดฟ้าเกือบทั้งวัน พิจารณาแต่เรื่องกายคตาสติ
 
 
          เริ่มต้น เกสา ผม  เกิดอยู่บนศีรษะ ผมของฉันไม่หงอกไม่ขาว ยังหนุ่มแน่นอยู่เสมอ  ประโยชน์ของผม ก็คือปิดบังความหนาวและ ความร้อน รากผมที่เกิดของผมเป็นท่อทางระบายสิ่งโสโครกออกจาก ร่างกาย ทำให้สุขภาพร่างกายของฉันแข็งแรงสมบูรณ์
 
 
          ขน ขนของฉันก็เป็นเครื่องประดับกายของฉันให้ครบถ้วนอาการ ๓๒  ประโยชน์ของขน ก็คือเป็นท่อทางระบายเหงื่อไคลออกมา  ระบายสิ่งโสโครกออกจากร่างกาย
 
 
 
  มีแต่พรรณนาคุณประโยชน์ มีแต่ความดี ตลอดอาการ ๓๒ ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง เนื้อ เอ็น กระดูก ม้าม หัวใจ ตับ ปอด
 
        หัวใจของฉันก็แข็งแรงมาก มีฤทธิ์ มีอิทธิพล สามารถสูบฉีดโลหิตแดงทุกหยาดกระจายไปเลี้ยงร่างกายให้ทั่วถึง   ไม่มีขาดตกบกพร่อง
 
 
          ปอดของฉันก็ฟอกโลหิตที่หัวใจฉีดไปบำรุงเลี้ยงร่างกายแล้วเป็นโลหิตเสียเข้าไปสู่ปอด ฟอกโลหิตให้มีความบริสุทธิ์สะอาดแล้วถ่ายเทเข้าไปยังหัวใจ หัวใจก็ฉีดส่งไปเลี้ยงร่างกาย ปอดมีหน้าที่ สูดออกซิเจนเข้าไปบำรุงเลี้ยงร่างกาย ทำให้สุขภาพร่างกายของฉันแข็งแรงสมบูรณ์ รับประทานอาหารได้ นอนหลับอย่างเป็นสุข
 
 
          อวัยวะต่างๆ ก็ว่าไปตามหน้าที่  พอไปๆ ตัวที่พิจารณาอยู่มัน ก็พิจารณาอยู่ อีกตัวหนึ่งมันก็จ้องมองดูอยู่ อีกตัวหนึ่งมันมานิ่งเฉย อยู่ในท่ามกลางของร่างกาย มันนิ่งอยู่เฉยๆ มันกลายเป็น ๓ มิติ
 
 
          ทีนี้ บางทีเรามานั่งสมาธิ พออารมณ์จิตเกิดขึ้น มันปรุงมัน แต่ง  มันปรุงมันแต่ง เราปล่อยไป กำหนดตามรู้ๆๆๆ ไป  ไปถึงจุด หนึ่งมันก็แยกเป็น ๓ มิติ  ตัวคิด คิดไม่หยุด  ตัวเฝ้าดู ก็ดูอยู่  ตัว นิ่งเฉยอยู่ก็มี  หลวงพ่อจึงมาสันนิษฐานและตัดสินเอาเองว่า :
 
          ตัวคิดไม่หยุด คือ จิตเหนือสำนึก
 
          ตัวเฝ้าดู คือ สติผู้รู้
 
          ตัวนิ่งเฉยอยู่ คือ จิตใต้สำนึก ตัวคอยเก็บผลงาน มันก็มาได้ความอย่างนี้ 
 
 
          หลักสูตรของเรา ที่มาพิจารณาให้เป็นของปฏิกูล น่าเกลียด โสโครก หลวงพ่อพิจารณาไป มีแต่สวยแต่งามแต่ดีหมด  ทดลองดู! 
 
 
 
          แล้วก็ไปได้คติจากป๋าไมเคิล ที่ครูบาอาจารย์สอนให้พิจารณาร่างกายให้เป็นของปฏิกูล น่าเกลียด เน่าเปื่อยผุพัง ไปแช่งมัน    มันจะตายอยู่แล้ว มันจะเน่าอยู่แล้ว ไปแช่งมันทำไม  ต้องปลุกให้มันตื่นขึ้นมา ให้มันมีแต่ดีๆ  หลวงพ่อก็จำคำนั้นมาลองพิจารณาดู