มีใครเขาว่า ทำไมอาจารย์องค์นั้นจึงว่าภาวนา พุทโธ มันไม่ถึงพระนิพพาน ได้แค่สมถกรรมฐาน ไม่เกิดภูมิความรู้  บางองค์ภาวนา สัมมาอรหัง ก็ว่าอย่างอื่นไม่ดี  ยุบหนอ-พองหนอ ก็ว่าอย่างอื่นไม่ดี  ทำไมนักปฏิบัติจึงมีความเห็นไม่ตรงกัน 
 
 
   ธรรมะที่พระพุทธเจ้าท่านสอนไว้ มีหนึ่งเดียวเท่านั้น  แต่ที่คนมีความรู้ความเห็นไม่ตรงกัน เพราะรู้ขาดกับรู้เกิน ความรู้พอดีมันไม่มี  เพราะฉะนั้น ถ้ากรรมฐานองค์ใดยังขัดแย้งกับหมู่อยู่  แสดงว่าภาวนาไม่เป็น  เอาเป็นครูไม่ได้  หลวงพ่อก็ว่ามันอย่างนี้เพราะว่าเราได้ทดสอบมาแล้ว
 
        เอาคนต่างศาสนามานั่งสมาธิรวมกัน  พุทธ คริสต์ อิสลาม แต่ละคนให้ภาวนานึกถึงพระเจ้าของตัวเอง  พอจิตเป็นสมาธิ ก็นิ่ง  สว่าง รู้ ตื่น เบิกบาน มีปีติ มีความสุขเหมือนกัน
 
 
 
       เพราะฉะนั้น จึงพิสูจน์ได้ว่าสมาธิเป็นสัจธรรม   เป็นธรรมะที่เป็นของจริง มีหนึ่งเดียวในโลก  ใครภาวนาแล้วถ้าจิตเป็นสมาธิอย่างแท้จริง จะมีแนวโน้มเป็นอย่างเดียวกันหมด   ไม่มีแตกต่าง  จะต่างเฉพาะจุดประสงค์ของผู้ปฏิบัติสมาธิ 
 
  ความแตกต่าง :
  - บางพวกทำสมาธิเพื่อให้จิตรู้ธรรม เห็นธรรม จะได้หมด กิเลสอาสวะ 
 
- อีกพวกหนึ่งปฏิบัติสมาธิเพื่อสร้างพลังจิต ให้จิตของตัวเองมีพลัง  เวลาเข้าสมาธิก็... เอ้า! เศรษฐีคนไหนที่มีเงินมีทอง ก็น้อมจิตส่งกระแสจิตไปบังคับจิตเขาให้เกิดศรัทธา จะได้นำเงินนำทองมาช่วยเหลือตัวเอง
 
        - บางท่านก็ปฏิบัติสมาธิเพื่อให้คนทั้งหลายเกิดความรัก เคารพนับถือบูชา
 
        - บางท่านปฏิบัติสมาธิเพื่อให้ปราศจากการคลุกคลีด้วยหมู่คณะ ทำจิตให้บริสุทธิ์สะอาด
 
        - บางท่านก็ปฏิบัติสมาธิเพื่อให้ได้หวยบัตรหวยเบอร์
 
 
          มันมีกันอยู่อย่างนี้  อันนี้คือความแตกต่างของวัตถุประสงค์ในการปฏิบัติสมาธิ 
 
 
        แต่สมาธิที่พระพุทธเจ้าสอน สอนให้คนปฏิบัติสมาธิเพื่อปลุกจิตใต้สำนึกให้ตื่นขึ้นมา  เพื่อสร้างพลังจิตให้เป็นอิสระ ไม่ตกอยู่ใน อำนาจของสิ่งใด  เพื่อจะนำพลังจิตไปใช้ประโยชน์ในเรื่องชีวิตประจำ วันได้คล่องตัว สามารถปรับปรุงตัวให้อยู่สบายในสังคม ไม่เดือดร้อน สร้างจิตของตนเองให้รู้จักคุณพ่อคุณแม่ คุณครูบาอาจารย์ คุณงาม ความดี
 
 
              อันนี้เป็นสมาธิของพระพุทธเจ้า

              สมาธิที่สร้างฤทธิ์ อิทธิพล อำนาจ  เพื่อได้มาซึ่งลาภ ยศ สรรเสริญ สุข  อันนั้นมันเป็นสมาธิแบบศาสนาพราหมณ์ 
 
               หลวงพ่อชอบดูหนัง หนังรามเกียรติ์นี่ดูไม่เบื่อเลย   มันไปได้ความตรงไหน
 
 
            การบำเพ็ญสมาธิ บำเพ็ญตบะ พวกยักษ์ทั้งหลายเก่งสมาธิ เก่งตบะ จนสำเร็จฤทธิ์  แต่พอออกจากที่นั่งสมาธิมาแล้ว จับศรยิง กันสะบั้นหั่นแหลก
 
               ตอนนี้มาได้ความว่า สมาธิเก่งแสนเก่งก็เชิญเก่งไปเถิด     ถ้าศีลไม่บริสุทธิ์ ไม่มีทางพ้นจากอบาย
 
             เพราะฉะนั้น ศาสนาที่พระพุทธเจ้าสอนนี่ จึงมีศีลเป็นหลักเป็นหัวใจสำคัญ
 
 
           นักปฏิบัติควรจะได้พิจารณาตัวเองว่า ศีล ๕  ศีล ๘  ศีล ๑๐ ศีล ๒๒๗ ของเราทุกวันนี้ มันยังครบถ้วนอยู่หรือเปล่า ควรจะได้พิจารณากันตรงนี้
 
 
          สมาธิ ถึงจะเก่งแค่ไหน ไม่ใช่สิ่งมหัศจรรย์  แต่คนรักษาศีลบริสุทธิ์ ไม่ตกเป็นทาสแห่งมือที่เขายกขึ้นไหว้ ไม่ตกเป็นทาสแห่งอามิสที่เขานำมาบูชา  นั่นแหละ เป็นวิเศษที่สุด  เป็นผู้มีศีลบริสุทธิ์ สะอาด ภาวนาไม่เป็น ถ้าศีลบริสุทธิ์ มีหวังขึ้นสวรรค์ได้