พระพุทธเจ้าสำเร็จวิชชา ๓ :
 
          ปุพเพนิวาสานุสสติญาณ        ระลึกชาติหนหลังได้
 
           จุตูปปาตญาณ                        รู้การจุติและเกิดของสัตว์ทั้งหลายเป็นไปตามกฎของกรรม
 
           อาสวักขยญาณ                รู้กิเลสอาสวะอันเป็นเหตุให้สัตว์ต้องทำกรรม  
 
 
          ปุพเพนิวาสานุสสติญาณนั่นแหละเป็นหัวใจสำคัญ     อย่างพระองค์มาสอนเราว่า สิ่งนี้มันเป็นบาปนะ อย่าทำ  นั่น! แสดงว่าพระองค์เคยทำบาปอย่างนี้ตกนรกมาแล้ว น้ำในนรกมันร้อนหรือมันเย็น พระองค์ลงไปลุยทดสอบมาแล้ว แล้วจิตใต้สำนึกก็บันทึกไว้เป็นข้อมูล  ในเมื่อพระองค์ตรัสรู้แล้ว จิตใต้สำนึกที่บันทึกข้อมูลต่างๆ เอาไว้ก็โผล่ขึ้นมา    ทำให้พระองค์ได้สำเร็จปุพเพนิวาสานุสสติญาณ
 
           เพราะฉะนั้น สิ่งใดที่พระองค์สอนนี่ มันล้วนแต่เป็นความจริง  
 
 
 
          พระองค์ทรงพระเมตตา พระคุณของพระองค์อันยิ่งใหญ่ก็คือ พระมหากรุณาคุณ  ทรงสงสารสัตว์โลก ทำอย่างไรสัตว์โลกจึงจะมีหลักปฏิบัติเพื่อหลีกเลี่ยงจากการเผชิญทุกข์ทรมานอยู่ในนรก  พระองค์ก็เก็บรวบรวมเอาศีล ๕ ข้อมาเป็นหลักเอาไว้  ศีล ๕ ข้อเป็น คุณธรรมประกันความปลอดภัย   ป้องกันไม่ให้สัตว์ทั้งหลายไปตกนรก   จึงได้รับเอาศีล ๕ ซึ่งมีอยู่เก่าก่อนที่พระองค์ยังไม่ได้ตรัสรู้ มารวบรวมเป็นหัวข้อ เป็นหมวดหมู่   แล้วกลายเป็นพุทธบัญญัติที่พระองค์วางเอาไว้ให้ปฏิบัติ  
 
 
 
         เพราะฉะนั้น คำสอนทุกคำที่พระองค์นำมาสอน มันเป็นเรื่องส่วนตัวของพระองค์  ใครอยากจะเรียนธรรมะให้แตกฉาน ให้รู้ ข้อมูลกันจริงๆ นี่ พยายามอ่านพุทธประวัติ  ทำความเข้าใจพุทธประวัติให้ลึกซึ้ง ให้ละเอียดลออ เพียงแค่นี้ก็จบ ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์