ดิฉันดีใจมากค่ะที่ได้มาที่นี่ ตอนอยู่บ้านก็ชอบไปวัดค่ะ วันหยุดจะไปวัดทุกเช้า บ้านดิฉันอยู่ไกลจากวัดประมาณกิโลกว่าๆ  ต้องปั่นจักรยานไป  พอไปถึงวัด พอพี่ป้าน้าอาเห็นดิฉัน  พวกเขาก็จะชมดิฉันว่า "โอ้! มาแล้ว น้องปุ้ยอยู่ตั้งไกลยังขยันมาวัดได้อีกน้อ ไม่เหมือนลูกหลานที่มันอยู่ใกล้วัดเลย ป่านนี้พวกมันตื่นกันรึยังน้อ บอกยากจริงๆ"

          ก่อนที่จะมาที่วัดนี้ ดิฉันก็ได้ไปวัดทำบุญเหมือนเคย  จะได้เดินทางโดยสวัสดิภาพ วันนั้นแม่ได้ต้มถั่วลิสงให้ดิฉันไปทำบุญ  พอไปถึงวัดมีพี่ผู้หญิง ๒ คนถามว่า "อะไรนั่นน่ะปุ้ย" ดิฉันบอกว่าถั่วต้ม พี่เขาก็เลยอยากกิน ให้ดิฉันเอามาขายให้หน่อย   ดิฉันกลับไปถึงบ้านก็บอกพ่อกับแม่ว่ามีคนถามจะซื้อถั่ว พ่อแม่ก็ให้เอาไปขายถุงละ ๒๐ บาท ได้ ๕ ถุง   กลับมาพ่อกับแม่ให้นำเงินนี้แหละติดตัวมาวัดเผื่ออยากกินอะไรก็ซื้อกิน    ส่วนมากดิฉันไม่ได้ซื้ออะไรหรอก กลัวเงินหมด  แต่พอ ดร.ดาราวรรณบอกบุญ ก็อยากทำ

          กิจกรรมที่วัดวะภูแก้วนี้เป็นกิจกรรมที่มีประโยชน์มากค่ะ ทำเลก็ดี วิทยากรก็จิตใจดี ทุ่มเทและช่วยเหลือกันทุกคน ตอนนั่งสมาธิดิฉันปวดขามากแต่ก็ทน ดิฉันได้แชมป์ถึง ๒ ยก ก็ดีใจมากค่ะ ถือว่าตัวเองพัฒนาขึ้น  อยู่บ้านไม่ค่อยได้ปฏิบัติหรอกค่ะ  ส่วนมากจะทำงานอย่างอื่น เพราะดิฉันได้เป็นตัวแทนของโรงเรียนไปแข่งขันวิชาการระดับภาค   ก็ดีใจมากค่ะที่ดิฉันได้ทำประโยชน์ให้โรงเรียนและคนอื่นๆ

 น.ส. เจนจิรา ยอดแก้ว
 ม.๔/๔ โรงเรียนขามสะแกแสง
 อำเภอขามสะแกแสง จังหวัดนครราชสีมา