ที่ผ่านมา หนูไม่เคยเชื่อเรื่องบุญบาป   ไม่เคยเชื่อพระพุทธเจ้าเลย  โรงเรียนเดิมเคยพาไปอบรมตามที่ต่างๆ มามาก แต่ไม่เคยมีสักครั้งที่เปลี่ยนความคิดของหนูได้  หนูจะชอบพูดคนเดียวทุกครั้งว่า "งมงาย"   บุญบาปมันไม่มีหรอก    เขาคงกุเรื่องขึ้นมาไม่ให้คนเราทำชั่วเท่านั้น

         ปกติที่บ้านหนูไม่เคยใส่บาตรเลยค่ะตอนเด็กๆ คุณยายพาหนูใส่บาตรบ่อยๆ   พอย้ายกลับไปอยู่กับแม่  แม่ไม่เคยพาใส่บาตรตั้งแต่ย้ายมาอยู่บ้านใหม่  ทำให้หนูไม่อยากไปทำบุญ  แต่หนูไม่เคยทำตัวเหลวแหลกนะคะ   หนูแค่คิดว่าถึงไม่มีพุทธศาสนา  หนูก็ทำความดีได้ค่ะ  และในใจไม่เชื่อพระพุทธเจ้า

        จนหนูได้มาปฏิบัติธรรมที่นี่ ตอนที่มาถึงวัด หนูลงจากรถเป็นคนสุดท้าย เพราะไม่อยากเข้าวัดเลย  พอเข้ามาที่ศาลา  หนูอึดอัดมากเลย   แถมให้นั่งสมาธิอีก บางครั้งหนูก็อยากร้องไห้ แต่พอวันที่ ๒  ๓  ๔ มาแล้ว  หนูชอบที่นี่  หนูชอบสวดมนต์ ชอบการนั่งสมาธิ  วิทยากรเล่าเรื่องบุญบาป ทำให้หนูเชื่อและกลัว  ทำไมไปที่อื่นหนูไม่เชื่อ  แต่ที่นี่เชื่อก็ไม่รู้นะคะ  อาจเป็นเพราะที่นี่มีเหตุมีผลมาก มากจริงๆ  จนทำให้หนูเชื่อได้   ชอบที่นี่ ชอบการสวดมนต์ ชอบนั่งสมาธิ  จะไม่ลืมที่นี่เพราะเป็นที่ที่ทำให้หนูสำนึกและกลัวบาป  เชื่อพระพุทธเจ้า  รักศาสนาพุทธ

 น.ส. สุภาภรณ์ สหานอก
 ม.๔/๖ โรงเรียนชุมพวงศึกษา
 อำเภอชุมพวง    จังหวัดนครราชสีมา