ทีนี้ จิตที่มันว่างๆๆๆ  ไปจนกระทั่งตัวหายนั่นแหละ  ถ้ามันไปติดอยู่ในฌานสมาบัติ มันก็ได้แต่นิ่งว่างละเอียด  ไปจนกระทั่งร่างกายตัวตนไม่มี

       แต่ถ้าหากว่าภูมิจิตดวงนี้มีอุปนิสัยวาสนาบารมีจะเกิดภูมิความรู้  พอร่างกายตัวตนหาย มันไปลอยเด่นอยู่เหนือจักรวาลโน่น  สว่างไสวอยู่เหมือนดวงจันทร์ ดวงอาทิตย์  แล้วมันแผ่รัศมีความสว่างมาครอบคลุมโลกทั้งหมด   อะไรอยู่ใต้ความสว่างของจิตนี่   จิตมันจะรู้เห็นหมดทุกสิ่งทุกอย่าง

         มันมองเห็นจนกระทั่งมนุษย์ ภูตผีปีศาจ เทวดา อินทร์ พรหม ยมยักษ์ ในขณะจิตเดียวทั่วไปหมด  เสร็จแล้วมันก็บันทึกข้อมูลของมันเอาไว้ พอมันถอนออกจากสมาธิมา มันก็มาพิจารณาทบทวน ย้อนหลังไปทบทวนความรู้ที่มันรู้ นิ่งๆ อยู่ เฉยๆ

         มันอาจจะนึกขึ้นมาว่า อ้อ!อีตาใส่เสื้อลายๆ ถือดาบนั่น คือเราเป็นพระเจ้าแผ่นดินในชาตินั้น    ช้างตัวนั้นที่ถูกเขาตัดงาไปขายคือเราในชาตินั้น   มันจะพิจารณาทบทวนของมันไปอย่างนี้ไอ้สัตว์ตัวจมูกแหว่งๆ ผมยาวๆ หรือหัวกุดหัวขาด นั่นคือเปรต   มันทำบาปอย่างนั้น มันจึงไปเป็นอย่างนั้น

         อันนี้เรียกว่า  รู้การจุติและเกิดของสัตว์ทั้งหลายเป็นไปตามกฎของกรรม

         อีตานี่ มันบาปหนักกว่าเพื่อนนี่ มันไปทำบาปทำกรรมอะไร อะไรเป็นเหตุให้มันทำบาป ...  อวิชชา ความรู้ไม่จริง   มันรู้ไม่จริง  มันจึงทำดีบ้าง ชั่วบ้าง บาปบ้าง บุญบ้าง  มันเผลอไปทำบาปหนัก เพราะมันเข้าใจว่าสิ่งนี้มันดีสำหรับมัน  แต่แล้วมันก็เป็นสิ่งที่ผิดศีลธรรม  ผิดกฎหมายปกครองบ้านเมือง   มันตายมาแล้ว   มันจึงมาเกิดเป็นอย่างนี้

          อันนี้ เป็นภูมิความรู้ของพระพุทธเจ้า