ความกตัญญูเป็นคุณธรรมที่เป็นพื้นฐาน ถ้าจิตใจมีกตัญญูกตเวที แสดงว่าเรามีพื้นฐานที่มั่นคง  เหมือนๆ กันกับการสร้างบ้าน เราตอกเข็ม ขุดหลุม เทฐานรากให้มั่นคง บ้านเราจะสร้างขึ้นไปกี่ชั้นๆ มันก็ไม่พัง เพราะรากฐานมันดี

 

 

         เพราะฉะนั้น คนที่มีคุณธรรมเลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่เป็นคนกตัญญูนี่ เป็นคนที่มีคุณธรรมที่มั่นคง  หลังจากนั้นเราจะบรรจุคุณธรรมอะไร ลงไปในกาย วาจา และใจของเรา มันก็เจริญรุ่งเรือง

 

                ความกตัญญู เป็นมหาสติ  เป็นมหานิยม  เป็นมหาระรวย

               คนกตัญญูกตเวที  ทำอะไรก็เจริญรุ่งเรือง  

 

 

    หลวงพ่อเป็นเด็กกำพร้ามาตั้งแต่อายุ ๔ ขวบ หลักวิธีดำเนินชีวิตของหลวงพ่อ ความกตัญญูลูกเดียว  ใครเป็นเจ้าบุญนายคุณ  เขาทำดีแก่เราเพียงส่วนเดียว เราจะตอบแทน ๑๐ เท่า

 

 

    เคยมีโยมอุปัฏฐากท่านหนึ่ง เป็นเศรษฐี  มีโรงสี ๕ โรง มีห้องแถว ๒๐๐ ห้อง มีที่ดิน ๑,๐๐๐ ไร่  ภายหลังลูกชายไปทำมา ค้าขายเจ๊งไป ตกทุกข์ได้ยาก  ไปเยี่ยม ลูกชายใหญ่ไปสร้างบ้านให้อยู่ หลังเล็กๆ อยู่ในชุมชนย่านห้วยขวาง  ไปถามว่า โยม... ความเป็นอยู่ เป็นอย่างไร สะดวกสบายหรือขัดข้องอะไรบ้าง  ท่านก็บอกว่า เดี๋ยวนี้ แม่แย่เต็มที บางวันแทบจะไม่มีสตางค์ค่ากับข้าว  ก็สงสารโยมอุปัฏฐาก เมื่อก่อนนี้เขามีบุญมีคุณต่อเรา ทำให้เรามีหน้ามีตา จะต้องการอะไร เว้นไว้แต่ดาวกับเดือน   เขายากจนลงอย่างนี้ มันก็เป็น หน้าที่ของเรา ทำอย่างไร...

 

 

 

         พอคิดว่าทำอย่างไรจะมีทางเลี้ยงดูโยมบ้าง  ตอนนั้นเริ่มจะเป็นนักเทศน์ขึ้นมาแล้ว  คนโน้นก็นิมนต์ คนนี้ก็นิมนต์ เลยกลายเป็นนักเทศน์ ที่กลายเป็นนักเทศน์ขึ้นมานี่เพราะจะไปหาเงินเลี้ยงโยมอุปัฏฐากคนนี้  หลวงพ่อต้องหาเงินส่งคนแก่เดือนละ ๑๐,๐๐๐ บาท    ผู้เฒ่าก็อยู่เย็นเป็นสุขมาจนกระทั่งตาย 

 

---